یكى از مواردى كه خیلى انسان را تحت تأثیر قرار مى داد و بغض گلوى آدم را مى گرفت،
شهدایى بودند كه با برانكارد دفن شده بودند و این نشان دهنده این بود كه آنها به حال
مجروحیت دفن شده اند. در منطقه والفجر یك در فكه، زیر ارتفاع 112، به پیكر شهیدى
برخوردیم كه روى برانكارد، آرام و زیبا دراز كشیده بود. سه تا قمقمه آب كنارش قرار داشت.
هر سه تاى قمقمه ها پر بودند از آب. احساس خودم این بود كه نیروها هنگام عقب نشینى
نتوانسته اند او را با خودشان ببرند، براى همین، هركسى كه از راه رسیده، قمقمه اش
را به او داده تا حداقل از تشنگى تلف نشود. او آرام بر روى برانكار خفته و به شهادت
رسیده بود. رویش را انبوهى از خاك پوشانده بود و گیاهان خودروى منطقه بر محل دفن ا
و سبز شده بودند. چند شقایق سرخ هم آنجا به چشم مى خورد.